- This topic has 6 replies, 5 voices, and was last updated 11 years, 2 months ago by
.
-
Γεια σας παίδες! Χαίρομαι που κάποιος είχε το χρόνο να αναρτήσει μια δημοσίευση στο συγκεκριμένο topic. Σκεφτόμουν μέρες να το κάνω αλλά δεν βρήκα τον χρόνο.
Σίγουρα το ρυθμικό παίξιμο είναι ultra σημαντικό και η εξάσκηση που απαιτεί (κάτι που πολλοί το λέμε και λίγοι κάνουμε) χρειάζεται συνέπεια και εφευρετικότητα.
Είναι χαρακτηριστικό πως ο Denis Chang στο βίντεό του “The Art Of Accompaniament” λέει πως “το σολιστικό σας παίξιμο δεν θα γίνει ποτέ καλύτερο από το ρυθμικό”. Με αυτό εννοεί πως όσο βελτιώνουμε το ρυθμικό παίξιμο άλλο τόσο διευρύνονται τα περιθώρια βελτίωσης του σολιστικού παιξίματος.
Αλλά είναι απλό να το σκεφτεί κανείς: ποιός θα ήθελε να παίζει με κάποιον που δεν ξέρει να συνοδεύει ρυθμικά;O Cavallero αναφέρει οπωσδήποτε τους 3 βασικούς τρόπους μελέτης και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί του. Ωστόσο στο θέμα του μετρονόμου, ακούγοντας το All Of Me που έχει ηχογραφήσει (ωραίο παίξιμο φίλε), παρατήρησα μια διαφορά: Όταν χρησιμοποιώ τον μετρονόμο για να μελετήσω, το κλικ μου δίνει μόνο το 2 και το 4 (στο παράδειγμα του Cavallero, ο μετρονόμος παίζει συνέχεια).
Για μένα αυτό έχει σημασία γιατί:
α) με βοηθάει να εξασκήσω το accent στο 2 και το 4 και
β) να βελτιώσω το swing feel μου.[Για το θέμα της μελέτης με μετρονόμο θα πρότεινα το βίντεο της Emily Remler “Bebop and Swing Guitar” (http://www.youtube.com/watch?v=4j0qLksgXDE)]
Επίσης, ένα πράγμα που μου λέει συνέχεια ο Romain Constant και πιστεύω πως έχει δίκιο (όσον αφορά το ρυθμικό παίξιμο του Django) είναι “άκου το κοντραμπάσο, αυτό θα σε οδηγήσει”.
Συνήθως το μπάσο χτυπάει κρουστικά στο 2 και στο 4. Με τον ίδιο τρόπο νομίζω πως πρέπει να ακούγεται και η ρυθμική κιθάρα. Ακούστε π.χ. το Nagasaki . Από το 00.07-00.32 παίζει μόνο το κόντρα μπάσο και ο Django σόλο κιθάρα.
Ο τρόπος όμως με τον οποίο groovάρει ο μπασίστας είναι χαρακτηριστικός, είναι σαν να ακούς μια ρυθμική κιθάρα από πίσω.
Σε αυτή τη λογική έκανα 2 γρήγορα takes στο All Of Me. Δεν είναι τέλεια παιγμένο άλλα θα καταλάβετε τί εννοώ. Το πρώτο είναι κιθάρα που “αντικαθιστά” το μπάσο. Το δεύτερο είναι η ρυθμική κιθάρα όπως περίπου θα την έπαιζα μαζί με έναν μπασίστα.
Υ.Γ. Εννοείται πως υπάρχουν πάρα πολλοί διαφορετικοί τρόποι να παίξει κανείς ρυθμική κιθάρα (μπασσοκίθαρο, γαλλικός κρουστικός, γαλλική pompe, γερμανικός/ολανδικός κλπ κλπ). Θα είχε ενδιαφέρον να ανοίξουμε στο μέλλον μια τέτοια κουβέντα.
-
This reply was modified 11 years, 2 months ago by .
-
This reply was modified 11 years, 2 months ago by .
-
This reply was modified 11 years, 2 months ago by .
-
This reply was modified 11 years, 2 months ago by .
-
This reply was modified 11 years, 2 months ago by .
-
This reply was modified 11 years, 2 months ago by .
-
This reply was modified 11 years, 2 months ago by .
-
This reply was modified 11 years, 2 months ago by .
-
This reply was modified 11 years, 2 months ago by .
Ανοίχτηκε το καυτό θέμα!
Δεν παίζω κιθάρα, αλλά έχω παίξει με πολλούς κιθαρίστες για να καταλάβω ότι το παίξιμό μου πανω σε καλό back up σε σχέση με αυτό πάνω σε μέτριο απέχουν έτη φωτός. Ακουω το hot club ας πουμε και σκέφτομαι πως είναι αδύνατο να μην παίξεις κάτι της προκοπής πάνω σε αυτό το τρένο που ακουγεται από πίσω. Ακουστε το Το Miss Anabelle lee αν δεν το έχετε ακούσει. Ψιλοάγνωστο αλλά είναι από τα αγαπημένα μου tracks.
Και εννοείται ότι αν υπάρχουν παραπάνω από 1 κιθάρα αρχίζουν κι άλλα θέματα, όπως στυλ ρυθμου, ομοιογένεια στον ήχο κτλ. Για μένα είναι πολυ σημαντικό τα παιξίματα σε μια μπάντα να “μοιάζουν” με κάποιο τρόπο. Οχι μόνο αυτών που παίζουν κιθάρες, αλλά όλων. Προτιμώ αυτό, παρά ατομικά παιξίματα πιο “καλά”, που κινούνται παράλληλα.
Ακουσα το ωραίο track του cavallero που έβαλε το μετρονόμο να χτυπάει και στους 4 χρόνους, προφανώς για να γαντζωθεί πιο καλά στο ρυθμό. Να βάλω ένα ερώτημα να πείτε γνώμη. Ας πουμε ότι ο cavallero είναι ακριβής και πέφτει ακριβώς πάνω στο κλικ και στους 4 χρόνους. Μπορεί να σουινγκάρει κάτι το οποίο τοποθετεί αυτά τα 4 σημεία ωστε να ισαπέχουν μεταξύ τους πάνω στο timeline (όπως υπονοεί ο μετρονόμος)? Μηπως η αναιπαίσθητη μετατόπιση 2 εξ αυτών δίνει τη χορευτική αίσθηση? Και αν ναι, ποιων, και προς ποια κατευθυνση? Αυτό να ξεκαθαρίσουμε…
Σωστή η παρατήρηση του Στέργιου.
Κατά τη γνώμη μου δεν σουιγκάρει κι αυτό για τον εξής λόγο.
Όταν λέμε πως ένα κομμάτι έχει “swing feel”, εννοούμε κατά τη ρυθμική αγωγή πως τα όγδοα διαβάζονται ως εξής:
Αντίθετα, ένα straight παίξιμο θα ήταν:
Συνεπώς, ο μετρονόμος που παίζει straight όγδοα διαιρεί το τέταρτο σε 2 ίσα μέρη.
Στην περίπτωσή μας όμως χρειαζόμαστε κάτι τελείως διαφορετικό:
Το 1 τέταρτο πρέπει να χωριστεί σε 3 ίσα μέρη (σε ένα τρίηχο ογδόου από το οποίο παίζουμε το 1 και το 3 = swing feel).
Στην pompe manouche το κάθε χτύπημα αντιπροσωπεύει ένα τέταρτο από το μέτρο των 4/4. Το 1ο χτύπημα είναι το ασθενές και το 2ο το ισχυρό.
[Γι’ αυτό αν παρατηρήσουμε τζαζίστες να παίζουν swing θα δούμε πως συχνά (αν όχι πάντα) όταν μετράνε 4 με το πόδι, το 1 και το 3 βρίσκονται στο σήκωμα του ποδιού, ενώ το 2 και το 4 στο κατέβασμα. Έτσι, το πρώτο χτύπημα προκύπτει στην άρση και το δεύτερο στη θέση (σε ένα μέτρο 4/4, το 1 κ το 3 γίνονται άρσεις και το 2 κ το 4 θέσεις)].
Τώρα, αν βάλουμε τον μετρονόμο να χτυπάει και υποθέσουμε πως τα κλικ του είναι το 2 και το 4 απο τα τέταρτα του μέτρου των 4/4, στην πραγματικότητα θα έχουμε ένα σταθερό σημείο αναφοράς το οποίο όμως νοητά θα “μετατοπίσει” το 1 λίγο πίσω σε σχέση με ένα straight κλικ που θα χτυπούσε και στους 4 χρόνους. Έτσι το 1 και το 3 θα το μετράμε “στον αέρα” ανάμεσα στους 2 χτύπους του μετρονόμου κ το 1 ελαφρά “προς τα πίσω”.
Ένα διάγραμμα θα ήταν κάπως έτσι:
Σημ: Οι παραπάνω παρατηρήσεις είναι πολύ γενικές και δεν ισχύουν πάντοτε στο ρυθμικό παίξιμο. Για παράδειγμα μπορεί εκτός από το 1, και το 3 να τραβηχτεί πιο πίσω για να δοθεί μια αίσθηση “τραβήγματος” προς τα μπρος στο 2 και το 4.
-
This reply was modified 11 years, 2 months ago by
- You must be logged in to reply to this topic.