Μελέτη

[cavallero]

Καλημέρα ,

Το τελευταίο καιρό μελετάω συγκεκριμένες αλλαγές μέσα σε ένα κομμάτι. Για παράδειγμα στο Je Suis Seul Ce Soir που ξεκινά C-B7-C μένω σε αυτό ,και ψάχνω να δω τι μπορώ να παίξω , με ποιά δακτυλοθεσία , τι χρώμα να δώσω ανάλογα με την κλίμακα που θα χρησιμοποιήσω κτλπ
Κατόπιν , ανοίγω real book και κατηγοριοποιώ τα κομμάτια που έχουν αυτό το change. Ίσως , είναι λίγο βαρετό σαν διαδικασία αλλά πιστεύω πως βοηθά να έχεις έτοιμες ιδέες σε κομμάτια που μπορούν να δωθούν στιγμιαία να παίξεις και ίσως οδηγεί σε μια πιο μελωδική αντιμετώπιση της αρμονίας η οποία καθιστά πιο έντονες τις αλλαγές των ακκόρντων.

Τι λέτε? 🙂

[Stergios Loustas]

Καλημερουδια!

και πολύ καλά κάνεις παίχτη μου.

Ήθελα μόνο να πω ότι το συγκεκριμένο παράδειγμα στο Seul Ce Soir είναι ιδιαίτερο ετσι όπως το βλέπω εγώ. Όταν έχουμε το σχήμα

τονικό περιβάλλον-οποιαδήποτε συγχορδία-τονικό περιβάλλον, όπως στο Seul Ce Soir

τότε νομίζω μπορούμε να πάρουμε πιο μεγάλη αυτοσχεδιαστική ελευθερία χωρίς να μας απασχολεί το ‘enclosed’ ακόρντο. Μπορούμε να παίξουμε οτιδήποτε πάνω στο Β7 ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΛΥΣΟΥΜΕ στο C.
Η έλξη που ασκεί το τονικό κέντρο επειδή περικλείει την ξένη συγχορδία είναι μεγάλη οπότε όλη η αρμονία γίνεται πιο forgiving όπως λένε στο αμέρικα.
Ετσι ξεκιναει και το Lady Bird του Dameron:

C-Fm7-Bb7-C

Η έννοια της έλξης που ασκεί το τονικό κέντρο στο αυτί είναι σημαντική νομίζω και μπορεί να βοηθήσει πολύ στην κατανόηση του πως πρέπει να προσεγγίζουμε ένα κομμάτι αυτοσχεδιαστικά και να το χαρτογραφούμε. Χαρακτηριστικό παραδειγμα είναι τα changes κομμάτια τα οποία λόγω του πυκνού αρμονικού ρυθμού (οι συγχορδίες αλλάζουν γρήγορα) μας επιτρέπουν να παίζουμε μελωδικό υλικό του τονικού κέντρου και να είμαστε μέσα συνέχεια. Αυτό έκανε και ο Grappelli όταν ο Django έπαιζε το Daphne πχ. Επαιζε συνέχεια Ρε μελωδικό υλικό στα Α και Eb υλικό στο Β. Η έλξη που ασκεί το τονικό περιβάλλον είναι μεγάλη γι αυτό μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο.
Το αν θέλουμε νσ ‘παίξουμε’ τα ακόρντα είναι στυλιστικό θέμα. Αν το κάνουμε θα είμαστε πιο bebop. Αν όχι θα ακουγόμαστε πιο 30s νομίζω.

Οπότε ως progression το παραδειγμα του cavallero το βλέπω σαν ευκαιρία να κάνω το κατιτίς μου

Οταν σκέφτεσαι κλίμακες τι ακριβώς σκέφτεσαι?

φιλιά!

[elias]

Εμ κλιμακες , τζιπσι τζαζ , χμ στο ντο 8α επαιζα η ντο ματζορε c,d,e,f,g,a,b
η ντο λυδικη c,d,e,f#,g,a,b η ντο bebop major c,d,e,f,g,g#,a,b και στο B7 8Α ΕΠΑΙΖΑ μι αρμονικη μινορε η ντο μελωδικη , η επισης ντιμινιστ , η φα διεση μινορε 7b5 , μηπωσ τελικα πρεπει να τραγουδαμε μελωδιες στο κεφαλι μας αντι να παιζουμε ψυχρες αναλυσεις ( για μενα το λεω) .

[Stergios Loustas]

καλά Ηλία αυτό που λες είναι το ανώτατο στάδιο και αυτό πρεπει να εξασκούμε όλοι εννοείται.

Τώρα που ανέφερες μελωδίες δηλ. lines (η μελωδία είναι ένα line, όπως τα guide tone lines και τα bass lines) παρακολουθώ εδώ και καιρό αυτόν τον τρομπονίστα που λέγεται Ed Byrne. Είναι υπέρμαχος της ιδέας να σκεφτόμαστε lines -όπως λες- και όχι ακόρντα. Είναι ο πιο θερμός πολέμιος του Berklee και του chord scale theory το οποίο θεωρεί ότι σε εκπαιδεύει να στοιχίζεσαι κάτω από τα ακόρντα και όχι να σκέφτεσαι μελωδίες-lines.

Εχει βγάλει μια μέθοδο που λέγεται linear improvisation. Δεν θα την αγόραζα ποτέ ούτε αγοράζω γενικά ‘μεθόδους’. Αλλά η κριτική του στο chord scale theory έχει ζουμί.

τσεκάρετέ τον

[elias]

Ελα ρε Στεργιε , δε το γνωριζα το βιβλιο , αλλα καπου τον εχω ακουσει τον εντ . Δυστυχως το ολο κονσεπτ της μελετης και της εκμα8ησης μουσικης ειναι λαθος , παρε παραδειγμα τους αφρικανους η τους ινδους οπου ο μαθητης εχει ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ σχεση με το δασκαλο . εγω αυτο που καταλαβα το οπιο παλαιοτερα σνομπαρα ειναι η σημασια να μαθεις οσα πιο πολλα τραγουδια – κομματια γινεται . το objective τελικα ειναι να παιζουμε μουσικη , πως ειναι τα κομματια των μπιτλς πχ . κατι το οπιο χανουμε μεσα στην ολη υπερπληροφορηση του τι ΠΡΕΠΕΙ να ξερεις για να παιξεις . δε με ψηνει σα πραγματικοτητα οτι οι jazz men ηξεραν θεωριες και κορντ σκεηλ ριλεησιον , μαλλον ολο αυτο ειναι κολπο των ωδειων για να υποστηριξουν το λογο υπαρξης τους οπως και ο μυθος το οτι ααααααααα ο charlie parker ηταν natural ταλεντο. μη ξεχναμε οτι τα κομματια που μελεταμε ειναι τα ποπ κομματια εκεινων των δεκαετιων , σημερα λεγονται τζαζ στανταρντς . ειναι σα να παιζεις τα τραγουδια του τσαλικη , δε πιστευω να αμφισβητεις το ταλεντο του τσαλικη ουτε το μεγαλειο των αυτοσχεδιασμων του εντοσ και εκτος μουσικης(αλλωστε το ιδιο κανει για εκεινον, σορυ Γιωργο) . επειδη το εκφυλισα το θεμα που δεν ηταν σκοπος μου οφειλω να σοβαρευτω και να πω το εξης , οποιος θελει να μαθει να παιζει τζαζ πρεπει να ακουει αυτη τη μουσικη 30000 ωρες την ημερα και να κανει τρανσκριπτιον αυτα που καταλαβαινει και ακουει και οχι τα μυστικα και τα πολυ τα δυσκολα που ακουγονται εξωπραγματικα . τεχνη σημαινει καλαισθησια και οχι τρωω γυψο αρα χεζω αγαλματακια . στεργιος μου αρεσεις πολυ οπως τα λες νομιζω οτι σε πιανω 100% , ο λογος που γραφω καπως ειρωνικα και χιουμοριστικα ειναι επειδη εχω υπαρξει θυμα ολων αυτων των σκεψεων . ενασ τροπος που καταφερα να βγω απο αυτο το αδιεξοδο ειναι να μαθω ενα καινουριο οργανο , το οπιο σε καθηλωνει και σου υπενθυμιζει τον αρχικο λογο που ξεκινησες να παιζεις , δηλ την αγαπη σου για μουσικη , ισως να μη δουλευει με ολουσ , αλλα σε κανει να γινεσαι πιο spontaneous , και πιο ειλικρινη με τους ακροατες ( τι ειπα ο πουστης )
αντε θα κατεβεις ποτε αθηνα η θα πρεπει να ανεβω θεσσαλονικη για να παιξουμε ?

[Author]

Posts